hy    |   fr

Ազգախառնութիւն, ութեան

s.

relationship, consanguinity.

s.

Ազգակցութիւն. ազգականութիւն. խըսըմլըգ, ագրապալըգ

Ոչ միայն աշակերտք (Գրիգորի), այլեւ ազգախառնութեամբ եմք հաղորդեալք. (Փարպ.։)

Ընդ օտարոտիսն ազգախառնութիւնս առնէին. (Ոսկ. ես.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ազգախառնութիւն ազգախառնութիւնք
accusatif ազգախառնութիւն ազգախառնութիւնս
génitif ազգախառնութեան ազգախառնութեանց
locatif ազգախառնութեան ազգախառնութիւնս
datif ազգախառնութեան ազգախառնութեանց
ablatif ազգախառնութենէ ազգախառնութեանց
instrumental ազգախառնութեամբ ազգախառնութեամբք