pl. s.

socket of the eye;
bezel of a ring in which a precious stone is set.

s.

ԱԿՆԱԿԱՊԻՃՔ որ եւ ԱԿՆԿԱՊԻՃՔ. ὁφθαλμός oculus (πυελίς, σφενδόνη pala) Կապիճք աչաց. գոգ ական. բիբ. (ծակ՝ որպէս ընդունարան մատանւոյ). աչքին ամանը՝ ծակը՝ մէջը. չէշմխանէ, կէօզ խանէսի, պէպէք. (եիւզիւք գաշը.)

Թէ Յորդանան դիմեսցէ ի վերայ նորա, յակնակապիճս իւր ընկալցի զնա. (Յոբ. ՟Խ. 19։)

Բիբն ակնակապիճքն է. որք արտեւանամբքն միշտ եւ անյապաղ պարսպեն զաչսն. (Լմբ. սղ.։)