Աղբապտիռ

adj.

Աղբեւայոյզ. պտռօղ եւ խնդրօղ իրս ինչ ի մէջ աղտեղութեան. աղտեղութեան մէջ բան պրպտօղ՝ փնտռտօղ.

Որպէս աղբապտիռ խոզին՝ նիւթ ոսկւոյ, զոր մարդիկ սովորեցին պատուել, անպատշաճ է. (Լմբ. առակ.։)