want of nobility;
niggardliness, lowness.
Պակասութիւն ազատութեան. ծառայութիւն. եւ ապատոհմութիւն. ալչագլըգ, հագարէթ.
Անազատութիւն եւ տարագրութիւն Քանանու. (Փիլ. լին.։)
Խոնարհեսցին ազատքն յանազատութիւն աղախնեացն. (Եփր. ծն.։)
Անազատութիւն հրէական օրինացն. (Փարպ.։)
Ամուրին չհամարի այլ ինչ կարի անազատութիւն, քան՝ զկինն չունել. (Ոսկ. ՟բ. տիմ.։)
Կորուսեալ զազատականութիւն իւր անազատութեամբ չարութեանն, (Ճ. ՟Գ.։)
Թէեւ մեծատուն է ընչիւք, բայց մտացն անազատութեամբ կարօ՛տ է. (Լմբ. առակ.։)
Եւ անազատականութիւն. ռշդութիւն. խասիսլիք.
Անազատութեան տեսակք երեք են, չարաշահութիւն, ժլատութիւն, եւ անհաղորդութիւն. եւ է յատուկ անազատութեանն՝ յոյժ փոյթ ունել ընչիցն, եւ ոչինչ նախատինս համարել յայնոցիկ՝ որ շահու առիթ իցեն. (Արիստ. առաք.։)
Եւ գռեհկութիւն. գործ սինլքոր մարդկան. յանդուգն ձեռներիցութիւն. ինքնագլխութիւն. խօրեաթլըգ. (որպէս թէ գրեալ լինէր ըստ յն. ապազատութիւն). ἁπελευθέρωσις.
Անազատութիւն գործելով ի կամակորութենէ ինքնահաճ միշտ վիճէին հովիւք. (Փիլ. իմաստն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անազատութիւն | անազատութիւնք |
| accusatif | անազատութիւն | անազատութիւնս |
| génitif | անազատութեան | անազատութեանց |
| locatif | անազատութեան | անազատութիւնս |
| datif | անազատութեան | անազատութեանց |
| ablatif | անազատութենէ | անազատութեանց |
| instrumental | անազատութեամբ | անազատութեամբք |