irrevocable;
cf. Անդարձ.
Անդարձ. որ ոք կամ որ ինչ ոչ դառնայ յետս. անզեղջ. եւ անխոտոր. հաստատուն եւ անհրաժեշտ. տէօնմէզ.
Սուրբք եւ անդառնալիք ի չարիս. (Վրք. հց. ԻԱ։)
Ետես բռնաւորն զանդառնալի միտս եւ զաներկբայութիւն հաւատոցն. (Արծր. ՟Գ. 2։)
Կարգէ ի նոյն իրս եւ զՄիանդակն անդառնալի, եւ ի սմանէ մանդակունիք. (Խոր. ՟Բ. 7։ (որ լինի եւ մկբյ։))
Գիտէր զանդառնալի միտս նոցա ի չարեացն. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ը։)
Տեսեալ Արարչին զանդառնալի միտս ազգաց։ Ոչ այնքան ընդ խոտորումն մեղադիր են, որքան ընդ անդառնալի միտսն. (Մեսր. երէց.։ Մխ. երեմ.։)
Անդառնալի հրաման, կամ պայման, կամ պատիժ. (Սկեւռ. աղ.։ Մխ. դտ.։ Գէ. ես.։)
Անդառնալի գնացիւք։ Յանդառնալի կորուստն. (Լաստ. ՟Թ։ Անան. եկեղ.։ (որք հային եւ ի յաջորդ նշ։))
Ուստի ոչ լինի դառնալ յետս. կէրի տէօնիւլմէզ.
Անդառնալի ուղւոյն յիշատակ։ Փախուստս անդառնալիս. (Նար. ԾԴ. ԻԴ։)
Ճանապարհս՝ որ գնալոց է, անդառնալի է. (Ոսկիփոր.։)
Առանց յետս դառնալոյ. անդարձաբար. ասլա տէօնմէյէրէք.
Անդառնալի հային ի դրունս երկնից. (Նար. երգ.։)
Անդառնալի գնային ի կամս անձանց. (Յհ. կթ.։)