hy    |   fr

Անժամանակաւոր

adj.

cf. Անժամանակ.

ԱՆԺԱՄԱՆԱԿԱՒՈՐ ԱՆԺԱՄԱՆԱԿԵԱՅ. ԱՆԺԱՄԱՆԱԿԵԱՆ. cf. ԱՆԺԱՄԱՆԱԿ, եւ որ ԱՆԺԱՄԱՆԱԿԱԿԱՆ.

Անժամանակաւոր եւ յաւիտենական միշտ թագաւորէ. (Սեբեր. ՟Գ։)

Անժամանակեայ լոյսն ընդ ժամանակէիս գոլով սկիզբն։ Ո՛չ ժամանակաւ ղ անժամանակէիցն սկսանել. (Վահր. երրորդ.։)

Ժամանակեան վշտօքս զանժամանակեան երանութիւնսն ժառանգեսցուք։ Անժամանակեան տէրն խորհրդոյն. (Եղիշ. ՟Ը. եւ Եղիշ. խաչել.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անժամանակաւոր անժամանակաւորք
accusatif անժամանակաւոր անժամանակաւորս
génitif անժամանակաւորի անժամանակաւորաց
locatif անժամանակաւորի անժամանակաւորս
datif անժամանակաւորի անժամանակաւորաց
ablatif անժամանակաւորէ անժամանակաւորաց
instrumental անժամանակաւորաւ անժամանակաւորաւք