hy    |   fr

Անլուութիւն, ութեան

s.

cf. Անլսողութիւն.

s.

Անլու կամ անլուր գտանիլն. անլսողութիւն. անհլութիւն.

Զմարդն առաջին դատեցաւ սակս անլուութեան պատուիրանացն. (Սարգ. յկ. ՟Թ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անլուութիւն անլուութիւնք
accusatif անլուութիւն անլուութիւնս
génitif անլուութեան անլուութեանց
locatif անլուութեան անլուութիւնս
datif անլուութեան անլուութեանց
ablatif անլուութենէ անլուութեանց
instrumental անլուութեամբ անլուութեամբք