free, that has freewill, independent.
αὑτεξούσιος. liber, sui juris, suae potestatis. Ինքնիշխան. տէր կամաց իւրոց. բանական. ազատ ի բնէ. եւ անձնիշխանական, կամաւոր.
Անձնիշխանք են (հրեշտակք), ունակութեամբ ստացեալ զառաքինութիւնսն. (Մաքս. ի դիոն.։)
Մարդն անձնիշխան է, եւ թագաւոր կամաց իւրոց. (Կիւրղ. ղկ.։)
Անձնիշխան եղեւ մարդն առնել զբարի։ Թոյլ ետ անձնիշխանին ընդ անձնիշխանին ոգորել. (Եզնիկ.։)
Զի մի՛ երեւեսցի անձնիշխանացս ակամայ օգնեալ. (Լմբ. սղ.։)
Անձնիշխան կամք, կամաց, կամ կամօք. (Ոսկ. հռ.։ Ագաթ.։ Լմբ.։)
Անձնիշխան բարուք. (Փիլ. նխ. ՟ա.։)
Եւ ինքնագլուխ. իշխանաբար գործօղ. յանդուգն ձեռներէց. ինքնայօժար.
Ո՞չ մեծ թագաւորդ անձնիշխան է ինքն. (՟Ա. Եզր. ՟Դ. 28.) յն. իշխանութեամբն իւրով։
Յաղագս անձնիշխան գործոյ. յն. ինքնագործութեան. (Դիոն. թղթ. ՟Է։)
Հրամանաւ եւ կոչմամբ, եւ մի՛ անձնիշխան կամօք յառաջ եկեսցեն ի հաղորդութիւնն. (Լմբ. պտրգ.։)
իբր անձնիշխանութիւն. անձնիշխան կամք.
Անձնիշխանին սիրել զարդարութիւն. (Լմբ. իմ.։)