corrupteur, destructif;
corrompu, impur.
cf. ԱՊԱԿԱՆԱՑՈՒ.
Մարմինս՝ որպէս ապականելի. (Սահմ. ՟Ը։)
Արտաքս անկաւ յապականելի աշխարհս. (Եղիշ. ՟Ա. ՟Բ։)
Ապականելի կիրք. (Շ. թղթ.։)
Ե՛ւ խմորունն եւ անխմորն է ապականելի. (Լմբ. ատ.։)
Սովոր եմ հաւանել դատաստանի, եւ ոչ ապականելի եւ անօգուտ բանից. (Վանակ. յոբ.։)