adj.

companion of virtue or bravery.

adj.

Նմանօղ առաքինութեամբ. վաստակակից ի բարիս.

Ասպուրակէս է եղբայր նոցունց եւ առաքինակից. (Վրդն. պտմ.։)

ԱՌԱՔԻՆԱԿԻՑ ԼԻՆԵԼ. συμπολιτεύω. conversor Կենաց կցորդ լինել. քաղաքավարիլ.

Ընդ մարդկան խօսեցաւ, եւ առաքինակից եղեւ ասեն. (Առ որս. ՟Ժ։)