Առաքիչ

adj.

ἁποστείλας, πέμψας. mittens, qui misit Առաքօղ. որ առաքեացն.

Որ ոչ պատուէ զորդին, ոչ պատուէ զհայր զառաքիչն նորա. (Յհ. ՟Ե. 23։)

Տե՛ս զի՛նչ պատասխանի տաց առաքչին իմոյ. (՟Բ. Թագ. ՟Ի՟Թ. 13։)

Յիմմէ առաքչէն. (Ագաթ.։)