hy    |   fr

Աւարառութիւն, ութեան

s.

sack, pillage.

s.

ԱՒԱՐԱՌՈՒԹԻՒՆ ԱՒԱՐԱՌՈՒՄՆ. Աւար կամ ի յաւարի առնուլն. աւարումն.

Եւ ոչ զաւարառութեանցն կարեն յինքեանս բերել մրցանակ. (Պիտ.։)

Աւարառութիւնս զնոքօք զեղեալ։ Բազում աւարառութեամբ կապոտ կողոպուտ առնէին. (Յհ. կթ.։)

Յաւարառութիւնս խանձեալ. (Լաստ. ՟Թ։)

Աւերէին զաշխարհս աւարառութեամբ։ Արգելցես զսուր քո յարենէ, եւ զձեռն քո յաւարառութենէ. (Ղեւոնդ. ՟Դ. ՟Է։)

Այնուհետեււ ընդարձակեալ փոխանորդի առնուլ աւարառումն. (Պիտ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աւարառութիւն աւարառութիւնք
accusatif աւարառութիւն աւարառութիւնս
génitif աւարառութեան աւարառութեանց
locatif աւարառութեան աւարառութիւնս
datif աւարառութեան աւարառութեանց
ablatif աւարառութենէ աւարառութեանց
instrumental աւարառութեամբ աւարառութեամբք