Բարեփառագոյն, Գունի, Ից

adj.

Առաւել կամ յոյժ բարեփառ՝ ըստ ամենայն առման.

Մարմնովս կեանք բարեփառագոյն առաջին՝ ոգւոցն. (Փիլ. լին.։)

Բարեփառագունին առաջնորդեսցին մտաց. (Յհ. իմ. երեւ.։)

Ի զուարթառատն լինելոյ՝ սփռօղ, եւ բարեփառագոյն։ Բարեփառագոյն հարանցն կազմեալ բեմ. (Պիտ.։)