Բարձառու

ԲԱՐՁԱՌՈՒ ԼԻՆԵԼ. Առնուլ զբարձ պատուոյ եւ իշխանութեան, իբրեւ գահակից կամ յաջորդ.

Ոչ միմեանց բարձառուս լինել միանգամայն, այլ՝ ոմանց աստ, եւ ոմանց անդ թագաւորել. (Եւս. քր. ՟Ա։)