ԲՉԻՒՆ որ եւ ԲՉՈՒՄՆ. cf. ԲՆՉՈՒՄՆ, եւ ԲԱՌԱՉ.
Բչիւն երնջոց, եւ որթուցն իւրեանց. (Եփր. թագ.։)
Գազանացն եւ էրէոցն զգոչումն եւ զբչումն արտաբերելով. (Սհկ. կթ. արմաւ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բչումն | բչմունք | 
| accusatif | բչումն | բչմունս | 
| génitif | բչման | բչմանց | 
| locatif | բչման | բչմունս | 
| datif | բչման | բչմանց | 
| ablatif | բչմանէ | բչմանց | 
| instrumental | բչմամբ | բչմամբք |