hy    |   fr

Գահասիրութիւն, ութեան

s.

ambition, immoderate desire of honour and grandeur.

s.

Սէր բարձի եւ պատուոյ. իշխանասիրութիւն.

Քահանայք գահասիրութեամբ մի հակառակեսցեն ընդ միմեանս. (Կանոն.։)

Ի փառասիրութենէ եւ ի գահասիրութենէ. (Սարգ. յկ. ՟Թ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif գահասիրութիւն գահասիրութիւնք
accusatif գահասիրութիւն գահասիրութիւնս
génitif գահասիրութեան գահասիրութեանց
locatif գահասիրութեան գահասիրութիւնս
datif գահասիրութեան գահասիրութեանց
ablatif գահասիրութենէ գահասիրութեանց
instrumental գահասիրութեամբ գահասիրութեամբք