Գեղեցկագոյն

adj.

καλλίων, -ίον, κάλλιστος pulchrior, melior , -ius, εὑπρεπέστερος decentior եւ այլն. Առաւել կամ տիրապէս գեղեցիկ. լաւ. լաւագոյն. բարեվայելչագոյն.

Գեղեցկագոյն է նա քան զարեգակն. (Իմ. ՟Է. 29։)

Գեղեցկագոյնք էիցս արեգակն եւ լուսին։ Զի՞նչ է գեղեցկագոյն՝ քան զպաշտօն աստուծոյ միաբան յամենեցունցն կատարիլ. (Փիլ. իմաստն. եւ Փիլ. ել.։)

Ձեւացոյց տեսակաւ եւ թւովք, ըստ որում հնար էր, քաջ գեղեցկագունիւք. (Պղատ. տիմ.։)

Գեղեցիկք եւ մանկանց առ բռնաւորն բանքն, եւ քան զգեղեցկագոյնսն գեղեցիկք. բայց գեղեցկագոյնք եւ մօրն յորդորականք. (Ածաբ. մակաբ.։)

Վարուք գեղեցկագունիւք. (Ճ. ՟Ա.։)

Գեղեցիկ են ասէ բանքդ, այլ գեղեցկագոյն է ոսկի. (Բրս. սղ.։)

adv.

κάλλιστα optime Կարի՛ գեղեցիկ կամ վայելչապէս. բարւոք.

Գեղեցկագոյն յօրինել. (Յճխ. ՟Ե։)

Գեղեցկագոյնս առնէ սկիզբն ճառիս. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Զ։)

Գեղեցկագոյն ասացեր, եւ ներել պարտ է սոսունց։ Գեղեցկագոյն ասացեր. արասցուք իսկ՝ իբրու ասեսդ. (Պղատ. օրին. ՟Ծ։)