that crawls on the ground, creeping;
mundane;
vile, low;
— տանել, to drag on the ground;
— լինել, cf. Գետնաքարշիմ.
χαμαιφερής, χαμαιρρετής in terram vergens, humi repens Որ քարշի ընդ երկիր. գետնասող. գետնանախանձ. վեյրաբեր. երկրաքարշ. երկրասէր. հողեղէն. նուաստ.
Ճճեացն եւ գետնաքարշ սողնոց. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 1։)
Ստորընկողմէ մարմին գետնաքարշ զմիտս բազմահոգս. (Մաքս. եկեղ.։)
Գետնաքարշ վարք, քաղաքավարութիւն, հեշտութիւն. (Զքր. կթ.։ Լմբ. յայտն. եւ Լմբ. սղ.։)
Ի բարձանց ասել, ի գետնաքարշից աստի զօրութեանց՝ որ լի է տկարութեամբ, կամեցաւ ի բաց տանել. (Իգն.։)
Վերաբերեալք ի գետնաքարշիցս։ Զտեալ յամենայն գետնաքարշիցս. (Յճխ. ՟Ի՟Գ։ Ճ. ՟Բ.։)
ԳԵՏՆԱՔԱՐՇ ԼԻՆԵԼ. ԳԵՏՆԱՔԱՐՇԻԼ, շեալ. Ընդ երկիր եւ ընդ երկրաւորս թարթափիլ.
Անհաւատն, որ միշտ գետնաքարշ լեալ՝ ընդ օձին յարմարի։ Անհաւատարմութեամբն միշտ գետնաքարշեալք. (Ճ. ՟Գ.։)