hy    |   fr

Դժոխակամութիւն, ութեան

s.

vexation, obstinacy.

s.

Դժկամակութիւն կամ չկամութիւն անսալոյ. ստահակութիւն.

Զակամայ սանձիցն բռնադատութիւն դժոխակամութեանն իւրոյ եդեալ. (Յհ. իմ. ատ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif դժոխակամութիւն դժոխակամութիւնք
accusatif դժոխակամութիւն դժոխակամութիւնս
génitif դժոխակամութեան դժոխակամութեանց
locatif դժոխակամութեան դժոխակամութիւնս
datif դժոխակամութեան դժոխակամութեանց
ablatif դժոխակամութենէ դժոխակամութեանց
instrumental դժոխակամութեամբ դժոխակամութեամբք