burdensome, onerous, heavy;
difficult, painful, vexatious.
δυσβάστακτος importabilis, δύσφορος molestus, gravis, δυσβίοτος vix tolerabilis (իբր կր). Դժուարաւ կրելի. անտանելի. որ դժար կըվերցըւի կամ կըքաշուի.
Կապեն բեռինս ծանունս եւ դժուարակիրս. (Մտթ. ՟Ի՟Գ. 4։)
Ծանունս եւ դժուարակիրս բերել երկս. (Պրպմ. ՟Լ՟Է։)
Մեղաց բեռինք դժուարակիրք են քան զամենայն բեռինս. (Եղիշ. երէց.։)
Բեռանց սաղմոսաց դժուարակրաց. (Լմբ. պտրգ.։)
Դժուարակիր տանջանք, ցաւ, խնդիր. (Պիտ.։ Ոսկ. յհ.։ Պրպմ.։)
Որոց վէրք ժանեաց դժուարակիր է ի բժշկութիւն. այսինքն դժուարաբուժելի. (Ածազգ. ՟Գ։)
Եւ δυσπαθής, δυσπαθέστερος laborum patiens (իբր ներգ) Կարօղ կրել զդժուարինս. տոկուն. զօրաւոր. եւ Վշտակիր. եւ Կարեկիր.
Զմարմինն դժուարակիր եւ հզօրագոյն ընկալեալ։ Կողիցն դիրք ընդգրկէ զմէջն, եւ դժուարակիր գործէ. այսինքն անվնասելի. (Նիւս. կազմ. ՟Լ՟Բ։)
Ողորմութիւն դժուարակրացն եւ վտանգելոցն եւ այլն. (Լմբ. պտրգ.։)
Դժուարակիր լինել ընդ նոսա սիրով. (Սարկ. քհ.։)