cf. Եղանութիւն.
τὸ εἵναι esse, existentia Եղանութիւն. լինելութիւն. գոլն. էանալն.
Ի մարիամա՞յ եղեւ սկիզբն եղելութեան նորա. ո՛չ. այլ ի սկզբանէ էր. (Ածազգ. ՟Ժ՟Ա։)
Ըստ եղականի եւ եղելութիւն իւր. (Վրդն. ել.։)
ԵՂԵԼՈՒԹԻՒՆ. γένεσις fieri, factum esse, generatio Ստեղծումն, եղանիլն ի ժամանակի.
Ամենայն որ ի ձեռն եղելութեան է, ի ժամանակի ունի զկատարումն. (Դիոն. ածայ.։)
Լինելութիւն երկնի եւ երկրի ... եղելութիւն լուսոյն. (Արշ. ՟Գ։)
Նայեցեալ խորհրդով մտաց ի սկզբնաւորն իմ եղելութիւն. (Նար. ՟Ժ՟Ա։)
Որք պակասէին չէութեամբ, եւ յաւելան եղելութեամբ յարարչէն. (Վրդն. ծն.։)
Ցնծացաւ յիսուս ի կրկին նորոգմանս երկրորդ եղելութեանս. (Համամ առակ.։)
ԵՂԵԼՈՒԹԻՒՆ. Լինելն արդեամբք, կամ այս ինչ եւ այսպիսի ինչ.
Իմաստնոցն յայտնի է իրացն եղելութիւն. (Շիր.։)
Եղելութեամբ անեղ բանին մարմին. (Ասող. ՟Գ. 21։)
ԵՂԵԼՈՒԹԻՒՆ. (ի թանձրացեալն) τὸ γενητόν factum Եղականն. արարած. էակք. գոյք.
Եթէ անեղութիւնն էութիւն է, հարկ եղիցի եւ եղելութեանն էութիւն. եւ եթէ երկոքեան էութիւնք են, ո՛չ եղիցի ներհական անեղութեանն եղելութիւն, այլ՝ նոյն. քանզի ո՛չ է ներհական էութիւն՝ էութեան. (Կիւրղ. գանձ.։)
Եղելութիւնն ի հոմանուանց անտի է. (Խոսր.։)
Ծովու, եւ որ ի նմա են եղելութիւնք։ Դողացան եղելութիւնք բնաւիցս բնութեան. (Նար.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | եղելութիւն | եղելութիւնք |
| accusatif | եղելութիւն | եղելութիւնս |
| génitif | եղելութեան | եղելութեանց |
| locatif | եղելութեան | եղելութիւնս |
| datif | եղելութեան | եղելութեանց |
| ablatif | եղելութենէ | եղելութեանց |
| instrumental | եղելութեամբ | եղելութեամբք |