adj.

having two points or fingers, forked;
cf. Երկժանի;
երկմտանի երաժշտաց, cf. Ձայնգիւտ.

adj.

ԵՐԿՄԱՏԵՆԻ ԵՐԿՄԱՏՆԻ. δικλήματος կամ δικλάμος duorum ramorum, palmorum Որոյ են երկու մատունք իբր ճիւղք, կամ ժանիք. երկճղի. երկժանի.

Արարեալ փայտատ երկմատենի, եւ այնու խարխարեալ յուզեն զթանձրահող հովտացն, սերմանելով ի նա ցորեան եւ գարի. (Եղիշ. երէց.։)

Երկմատնի փայտատովք սերմանեալ. (Արծր. ՟Բ. 7։)

Որպէս զայգի (իմա՛ որթ) երկմատնի կամ երեքմատնի. (Աթան. ՟Ը։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif երկմատենի երկմատենիք
accusatif երկմատենի երկմատենիս
génitif երկմատենի երկմատենեաց
locatif երկմատենւոյ երկմատենիս
datif երկմատենւոյ երկմատենեաց
ablatif երկմատենւոյ երկմատենեաց
instrumental երկմատենեաւ երկմատենեաւք