hy    |   fr

Զանխլութիւն, ութեան

s.

state of a thing hidden, secret, concealment, hiding.

cf. ԶԱՆԽԼԱՆՔ.

Առիւծ ի գնալն խաղաղէ զհետն՝ վասն զանխլութեան, եւ միանգամայն հարկանելոյ զորսն։ (Ոսկիփոր.)

Ըստ զանխլութեանն ընդ նմին ի ներքս բերեալ։ (Գերմ.)

Զրկօղն ապաստանեալ ի ճարտարութիւնն, եւ ի թագաւորին զանխլութիւն իրին, ջանայ ճարտարութեամբ բանիցն զթագաւոր հաւանեցուցանել։ (Լմբ. սղ.)

Տրտմութեան զանխլութիւն լինել։ (Պղատ. օրին. II)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif զանխլութիւն զանխլութիւնք
accusatif զանխլութիւն զանխլութիւնս
génitif զանխլութեան զանխլութեանց
locatif զանխլութեան զանխլութիւնս
datif զանխլութեան զանխլութեանց
ablatif զանխլութենէ զանխլութեանց
instrumental զանխլութեամբ զանխլութեամբք