of time;
temporal, worldly;
—ս, recent, modern, of our time.
χρονικός temporalis καιρικός tempus significans որ ինչ պատշաճի ժամանակի, կամ ի մէջ բերէ զժամանակ. ատենի.
Բանականն եւ անբանն ոչ ունին ժամանակական բաժանումն. իսկ անուանեալ տեսակք ճարտասականիդ ժամանակական ունին առ միմեանս զանազանութիւնս. վասն զի բաղխոհական վասն ապառնոյ ժամանակի ունի զգոյութիւն. եւ այլն. (Սահմ. ՟Ժ՟Թ։)
Մինչդ ո՛չ ժամանակական է, այլ յաւիտենական. (Երզն. մտթ.։)
Երբեմն՝ ժամանակական է. (Բրս. ծն.։)
Կամ Ժամանակաւոր. ժամանակեան. անցաւոր. եղական.
Ի ժամանակական երեւմանցն փախչել. (Առ որս. ՟Գ։)
Բայց եթէ ի ժամանակական ոք այսու զիջանէ ի կարծիս. (Գր. հր.։)
Ամենայն որ լինելութիւն մարմնական ունի, համանգամայն եւ ժամանակական՝ ապականացու է եւ մահկանացու. (Նիւս. բն.։)
Եւ որպէս Ժամանակագրական.
Ի քրոնիկոն ժամանակական կանոնսն փոխեցայց. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Պատմութիւն ժամանակական որ գիրք մնացորդացն անուանին. (Նախ. թագ.։)
Իսկ ԺԱՄԱՆԱԿԱԿԱՆՍ՝ է այժմու ժամանակիս. որ ինչ է առ մերովս ժամանակաւ. աս ատենիս. հիմակուան.
Ի ժամանակականս աւանդութեանց հրաժարեմք։ Բուռն հարցուք նախ զժամանակականս առկայացեալ անկարգութեանց. (Լմբ. պտրգ.։)