Ինքնագիր

adj. s.

αὑτόγραφος, -ον sua manu scriptus, scriptum;
una manu exaratum. Յինքենէ, անձամբ ձեռամբ իւրով գրեալ, կամ գըծագրեալ. բնագիր բոլորակին կղոդիոսի պտղոմեան տիեզերագրութեանցն չափոց. (Խոր. աշխարհ.։)

Նամակս հրովարտակաց ինքնագիրս յերկոցունց կողմանց մեքենաւորեաց. (Նար. խչ.։)

Երկրորդ գրեցաւ սա ի ձեռահիւսէն տեառն յոհաննու, որ յինքագրէն սարգսի վերափոխեաց Յինքնագիր սարգսի յառաջին շարահիւսէն օրինակեալ. (Յիշատ. սարգ.։)

Զի եւ նա ինքնագրով (կամ ընքնագրով) ասէ, եւ նորաձեւելով. (Պղատ. եւթիփռոն.) ուր եւ բանիւ ասի.

Ոչ եւսի ձեռն անգիտութեան ինքնագիր (կամ ընքնագիր) լիցինիմ, եւ ոչ նորաձեւեմ զայսոսիկ։

եւ (Պղատ. ի սոկր.)

Զի՞նչ էիր, ուստի եղեւ քեզ դաւաճանութիւնդ այդ, զի մեք ոչ յաղագս քո լիցուք ինքնագիրք։