adj.

that lisps or stammers;
cf. Լեզուահատ.

adj.

γλωσσότμητος . Լեզուահատ ի բնէ. որոյ լեզուն է կտրեալ կամ պակասաւոր.

Ըզբեկն կամ զլեզուատ մի՛ մատուցանիցեն զայն տեառն. (Ղեւտ. ՟Ի՟Բ. 22։)

Ի գնչու եւ ի լեզուատ մարդկանէ. (Վրդն. ծն.։)