cf. Խառնակութիւն.
cf. ԽԱՌՆԱԿՈՒԹԻՒՆ. ըստ ՟ա. նչ։
Պատուհաս էր խառնակումն լեզուաց. (Երզն. քեր.։)
Խառնակումն ազգաց ընդ իրեարս (պատերազմաւ). (Շիր.։)
Շփոթումն ընդունել եւ խառնակումնինչ լինէր, եւ ոչ ապականութիւն ինչ իսկութեանցն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 10։)
Եւ ըստ ՟գ. նշ.
Վավաշոտութեամբ եկին ի խառնակումն. (Լմբ. իմ.։)
Ի պղծութիւնս եւ ի խառնակումնընդ միմեանս. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)
Արուաց խառնակումն, կամ անասնոյ. (Նստուածաբ. խչ։ Կանոն.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | խառնակումն | խառնակմունք |
accusatif | խառնակումն | խառնակմունս |
génitif | խառնակման | խառնակմանց |
locatif | խառնակման | խառնակմունս |
datif | խառնակման | խառնակմանց |
ablatif | խառնակմանէ | խառնակմանց |
instrumental | խառնակմամբ | խառնակմամբք |