ԽՄԲՈՒԹԻՒՆ ԽՄԲՈՒՄՆ. Խմբելն, իլն. հաւաքումն. գումարումն.
Զարդարէր զեկեղեցիս, եւ պաշտօնէից խմբութեամբ պատուէր. (Ղեւոնդ.։)
Եղեւ խմբումն մեծ պատերազմին. (Ուռպել.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | խմբութիւն | խմբութիւնք |
accusatif | խմբութիւն | խմբութիւնս |
génitif | խմբութեան | խմբութեանց |
locatif | խմբութեան | խմբութիւնս |
datif | խմբութեան | խմբութեանց |
ablatif | խմբութենէ | խմբութեանց |
instrumental | խմբութեամբ | խմբութեամբք |