Խոցումն, ման

s.

τρώσις volneratio եւ այլն. Խոցելն, եւ խոցիլն.

Աւազակացն մահու խոցման զմարդն առաջին. (Նար. ՟Ղ՟Գ։)

Խոցումն որոյ ընկալցի. (Շ.։)

Զխոցումն տիգին ի կողսն. (սագ. ՟Բ. Պետ. ՟Ա։)

Վիրաւորեալ խոցմամբ սլաքաց բանսարկուին սատանայ յոգիսն. (Ի գիրս խոսր.։)

Միշտ խոցեալ ոգւով՝ ոչ ատեայ զպատճառս խոցմանն. (Շ. ընդհ.։)

Կամ τραῦμα volnus. Խոցուած. վէրք. սպի.

Տի՛ նա աւանիկ եւ տեղիք իսկ բեւեռացն, եւ խոցումն տիգին ոչ կցեալ. (Անյաղթ բարձր.։)

Ամենայն այսոքիկ վէրք եւ խոցմունք. (Բրս. բրկ.։)

նմանութեամբ Մորմոք սրտի, կսկիծ.

Յոբ ոչ այնչափ խոցումն ընդունէր ի յոգին ընդ որդւոցն եւ ընչիցն կորստեան, որքան ընդ բարեկամացն եւ կնոջն զայրացուցանօղ բանից. (Շ. թղթ.։)