cf. Խուճապ.
Խուճապիլն. խուճապ. խուճապանք. տագնապ. ցնորք. զբաղանք.
Լել յեմենայն խուճապմանց աշխարհիս, եւ մտաւորութեամբ ի միայնութեան նստել։ Ամենեքեան գալով յարտաքին խուճապմանց, ոմն ի վաճառուց, եւ այլն. (Լմբ. սղ. եւ Լմբ. պտրգ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | խուճապումն | խուճապմունք |
accusatif | խուճապումն | խուճապմունս |
génitif | խուճապման | խուճապմանց |
locatif | խուճապման | խուճապմունս |
datif | խուճապման | խուճապմանց |
ablatif | խուճապմանէ | խուճապմանց |
instrumental | խուճապմամբ | խուճապմամբք |