ՀԱՏԱՀԱՐՑՈՒԹԻՒՆ ՀԱՏԱՀՄԱՅՈՒԹԻՒՆ. Դիւթութիւն ի ձեռն հատից. հմայք հատահարցից.
Ի հմայս, եւ ի հատահարցութիւնս, եւ ի թովչութիւնս. (Ոսկ. եփես. ՟Զ։)
Ի թովչութիւնս եւ ի հատահարցութիւնս. (Մանդ. ՟Զ։)
Գլուխ դիւթութեանցս այսոցիկ հատահմայութիւնն է. (Կանոն.։)
Ի տաճարէն հանէ զանասնական անբանութիւնն՝ որ ի մեզ, զհատահմայութիւն կործանելով. (Տօնակ.։) (ուր լոմայափոխութիւնն շփոթի ընդ հմայութեան հատից։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հատահմայութիւն | հատահմայութիւնք |
| accusatif | հատահմայութիւն | հատահմայութիւնս |
| génitif | հատահմայութեան | հատահմայութեանց |
| locatif | հատահմայութեան | հատահմայութիւնս |
| datif | հատահմայութեան | հատահմայութեանց |
| ablatif | հատահմայութենէ | հատահմայութեանց |
| instrumental | հատահմայութեամբ | հատահմայութեամբք |