cf. ՀԱՒԱՆԱԲԱՐ.
Հաւանապէս ընկալցի զնա, եւ մի՛ կարծեօք լուիցէ. (Շ. ՟գ. յհ. ՟Ը։)
Արեգակն դիւրաւ հաւանապէս երթայր (զհետ ձայնին յեսուայ), որպէս առ պահսն արդարոյն հաւանեալ. (Գեննանդ.։)
Այսպէս հաւանապէս ասէին. (Պղատ. սոկր.։)
Հարցանելով՝ ոչ հաւանապէս. (Բրս. ընչեղ.։)