adj.

idolatrous.

adj.

Դիւապաշտ. դիցապաշտ. կռապարիշտ. (ի բառիցս էշմա՛կի. որ է ըստ վր. դեւ. սատանայ. եւ ըպատէթ. որ է ար. պատիւ. եւ կամ գրելի՝ Հեշմակապաշտ)

Յամենայն դարս աստուածապաշտք գտանէին, որք յանդիմանէին զհեշմակապատսն. (Եզնիկ.։)