Հիւսն, սանց

s.

τέκτων, τεκταινόμενος faber lignarius, tignarius . Արհեստաւոր կերտօղ փայտեղինաց. իբրու հիւսիչ ատաղձից. ... եբր. խարազ. տե՛ս ՟(Բ. Թագ. ՟Ե. 11։ ՟Դ. Թագ. ՟Ժ՟Բ. 11։ ՟Ա. Մնաց. ՟Դ. 14։ ՟Բ. Մնաց. ՟Ի՟Դ. 12։ Ես. ՟Խ 18. 20։ Երեմ. ՟Ժ. 3։ Մտթ. ՟Ժ՟Գ. 35։)

Ի հիւսան խզի սնանէր. (Մանդ. ՟Դ։)

Որպէս քանոն հիւսան, եւ լար որմածութեան. (Սարգ. յկ. ՟Թ։)

Ոչ ոք դարբին գոլով՝ հիւսն մականուանեսցի. (Պղատ. օրին. ՟Ը։)

Նմանութեամբ ասի.

Զօդեմք աւասիկ ... լինել մեզ հիւսն պատկանաւոր. (Խոր. ՟Ա. 31. (որպէս հիւսօղ բանից, կամ հիւսուած։))