adj.

ՀՈԳԵԼԻ ՀՈԳԵԼԻՐ ՀՈԳԵԼԻՑ. Լի կամ լցեալ հոգւով սրբով (անձն, եւ որ ինչ իցէ նորա).

Նշխարք հոգելի։ Հոգելի զօրութեամբ. (Շար.։ Նար. մծբ.։)

Ի սրբոց հոգելիր վարդապետաց. (Անան. եկեղ։)

Այսօր լինիս դաւիթ հոգելից, եւ վաղիւն սաւուղ այսահար. (Մանդ. ՟Ա։)

Ի կործանեալս յիս ակնարկեսցես հոգելից։ Ըստ հոգելից բանի իմաստնոյն. (Նար. ձ. եւ լ։)

Հոգելից մարգարէն կամ մարգարէք. (Ագաթ.։ Սարգ.։ Լծ. կոչ.։)

Հոգելից վարդապետ, կամ վարդապետութիւն. (Կանոն.։ Ճ. ՟Բ.։)