Հռովմայերէն

adj. adv.

Ի լեզու կամ ի գիր լատինացւոց. եւ Լատինական. cf. ԴԱՂՄԱՏԵՐԷՆ.

Մարկոս հռոմայերէն (գրեաց), զի շմաւոն էր ի հռոմ քաղաք. (Եփր. համաբ.։)

Եւ այլ իրս գրեաց հռոմայերէն. (Հ=Յ. մարտ. ՟Ժ՟Գ.։)

Յունարէն եւ հռոմայերէն իմաստութիւն. (Ճ. ՟Ա.։)