adj. s.

roman.

adj. s.

ῤωμαῖος romanus. Բնակիչ հռովմայ. եւ Ունօղ զազատութիւն քաղաքացւոյ հռովմայ.

Զայր հռովմայեցի։ Այրն այն հռովմայեցի է. (Գծ. ՟Ի՟Բ. 25. 29։)

Ի հռովմայեցւոց ապարանսն։ Հռովմայեցւոց թուղթն, եւ այլն. (Նախ. թղթ. պաւղ.։)

Հռովմայեցւոց թագաւորութիւնն, որ եւ այժմ առաւել է հաւատովն եւ գիտութեամբն աստուծոյ. (Համամ առակ.։)

Եւ իբր Հռովմայական.

Հռոմայեցի լեզուաւ։ Ի հռոմայեցի լեզուէ։ Հռովմայեցի յիշատակարանօք. (ՃՃ.։)

Ըստ հռօմայեցի բարբառոյ. (Փարպ.։)