s.

executor, proxy;
mandatory;

adj.

obedient.

adj.

Կատարօղ հրամանին. պատուիրանապահ. կամակատար.

Արք արդարք հրամանակատարք։ Իբրեւ զարդարս եւ հրամանակատարս։ Հրամանակատարք վարդապետական հրամանաց. (Ագաթ.։ Շ. մտթ.։ Կորիւն.։)

Առժամայն հրամանակատար լինէր աստուածային պատուիրանաց. (Կաղանկտ.։)

Հնազանդ եւ հրամանակատար լինին ամենայնիւ. (Վստկ. ՟Է։)

Հրամանակատար աստուծոյ լինիցիս։ Հրամանակատա՛ր լերուք նմա երկիւղիւն աստուծոյ. (Ճ. ՟Ա.։)

Որպէս նորա (թագաւորին) հնազանդ եւ հրամանակատար. (Հ=Յ. օգոստ. ՟Ժ՟Զ.։)