hy    |   fr

Ձիամարտութիւն, ութեան

s.

combat on horseback, cavalry fight.

s.

ՁԻԱՄԱՐՏՈՒԹԻՒՆ ՁԻԱՄԱՐՏՔ. Մարտ ձիով. պատերազմ ձիական. հեծելութիւն.

Երամակ փղաց բուծանէր առ ի ձիամարտութիւն հակառակիր օգնականութիւն. (Փիլ. լիւս.։)

Ի բաց հալածէին զնոսա նետաձգութեամբ եւ ձիամարտութեամբ. (Պտմ. աղեքս.։)

Եւ ոչ ի ձիամարտութեան ոք յաղթիցէ, եթէ ոչ ձիական զօրութեամբ հակառակ մարտնչիցի. (Նիւս. երգ.։)

Ի պատերազմունս, ի ձիամարտս. (Փիլ. լին.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ձիամարտութիւն ձիամարտութիւնք
accusatif ձիամարտութիւն ձիամարտութիւնս
génitif ձիամարտութեան ձիամարտութեանց
locatif ձիամարտութեան ձիամարտութիւնս
datif ձիամարտութեան ձիամարտութեանց
ablatif ձիամարտութենէ ձիամարտութեանց
instrumental ձիամարտութեամբ ձիամարտութեամբք