cry, shrill cry, shriek, screech, scream;
squalling, wailing, outcry;
աղիողորմ —, piteous cry;
— առնուլ, բառնալ, ղճչի հարկանիլ, to cry, to make a loud outcry, to shriek, to scream, to screech, to squall, to howl, to yelp, to whine;
— բարձեալ աղաղակել, to utter piercing screams.
γόος, κραυγή luctus, emitus, clamor. Ճիկ մեծաձայն. ողբ. բողոք. կական. գոչիւն. կանչիւն. գուժումն. հեծութիւն. աղաղակ կանացի. կանչելը, կանչւըռտելը.
Ճչիւ (եւ) աղաղակաւ զքաղաքամէջսն լնուին։ Լուան զձայն ճչոյն. (՟Գ. Մակ. ՟Ա. 10։ Դան. ՟Ժ՟Գ. 26։)
Թագաւորն եկեալ ի ճիչն եւ ի ձայն աղիողորմ լալեացն. (Մեսր. երէց.։)
Վայիւք եւ ճչովք եւ ողբովք աշխարէին զթագաւորն. (Ագաթ.։)
Վայիւք եւ ճչօք, եւ զճակատ հարկանելով։ Ելանելով ի տեղի մարտին վայիւք եւ ճչօք. (Ղեւոնդ.։)
Ճիչ եւ լալումն լինէր. (Ճ. ՟Բ.։)
Առատանայ ի ճիչ. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 17։)
Կականումն գուժից, ճչոյ, կանչոյ եւ կառանչոյ. (Յհ. կթ.։)
ՃԻՉ ԱՌՆՈՒԼ, ԲԱՌՆԱԼ. ԶՃՉԻ ՀԱՐԿԱՆԻԼ. իբր Ճչել. բողոք եւ գոյժ արկանել՝ բառնալ եւ այլն.
Ճիչ առեալ եւ զօձիս պատառեալ։ Ձա՛յն առ, ճի՛չ բարձ։ Ճի՛չ բարձէք ի վերայ մովաբու. (՟Ա. Մակ. ՟Ժ՟Գ. 43։ Եզեկ. ՟Ի՟Ա. 12։ Երեմ. ՟Դ. 8։ ՟Խ՟Ը. 31։)
Ճիչ բարձեալ, կամ բառնայցէ. (Յճխ.։ Խոսր.։ Սարգ. եւ այլն։)
Դեւն զճչի հարաւ. (Եւագր. ՟Ժ՟Ա։)