Նախաթոռ

adj. s.

προκαθηγοῦμενος praesedens, antistes. praesul. Նախագահ. գահերէց. առաջնորդ. գլխաւոր. վերագոյն բարձիւ եւ աւանդութեամբ։

Զնախաթոռ իշխանսն ընդ իւր բերցէ։ Որ այժմ է նախաթոռ քաղաքիս՝ սրբասնեալն պատրիարգ. (Մխ. դտ.։)

Եղբայրութիւն զհրաման նախաթոռին անխիղճ ընկալցի. (Բրս. հց.։)

Նախաթոռացն եւ առաջնորդաց։ Խրատս տայ մնալ ի նախաթոռացն սահմանադրութիւնս. (Լմբ. առակ.։)

Զոր շնորհն աստուծոյ ընտրեաց նախ ի քահանայութիւն, նա է նախաթոռ յեկեղեցւոջ. (Կանոն.։)

Նախաթոռ քաղաքն։ Նախաթոռ իշխանութեամբ. (Ոսկիփոր.։)

Կամ որպէս Բարձերէց. առաջին յետ նախկին աթոռոյ.

Կարգէ զսիւնիք նախաթոռ պատրիարգին. (Ուռպ.։)

s.

ՆԱԽԱԹՈՌՔ գ. πρωτοκαθεδρία prima sedes, primus in concessu locus. Առաջին աթոռ. յառաջագահք.

Սիրեն զնախաթոռս ի ժողովուրդս (այսինքն ի ժողովարանս)։ Խնդրել զնախաթոռս ի ժողովուրդս. (Մտթ.։ Մրկ.։ Ղկ.։)

Ի պատիւ նախաթոռացն յաջորդեսցիս։ Ուղղածեցար ի յաջորդումն նախաթոռոցն ազգապատիւք քահանայապետութեամբ. (Պիտ.։ Յիշատ. ոսկ. յհ.։ (որք հային եւ ի ՟ա. նշ)։)