to cause to fight, *to set by the ears;
to inflict martyrdom.
Որպէս Նահատակեցուցանել. եւ Մարտիրոսացուցանել.
Յորժամ հանդերձեալ էր զԴաւիթ նահատակել ի պատերազմի, եւ յայնպիսի մեծասքանչ նշան յաղթութեան նովաւ կանգնել. (Ոսկ. ես.։)
Հերովդէս՝ որ յաւուրսն Յակոբու, որ եւ զնայն նահատակեաց. (Ոսկ. գծ.։)
Բազում վկայս Քրիստոսի սպան եւ նահատակեաց. (Մարթին.։)
Զերիս վկայսն նահատակեալ։ Զոսկեանքն անդէն նահատակեալ, սուքիասանց սպառնացեալ. (Գանձ.։)