intermixture, compound, combination.
cf. ՇԱՐԱԽԱՌՆՈՒԹԻՒՆ.
Բանական է շարախառնմամբ մարմնոյն առ միաւորութիւն կատարման կենդանւոյն. (Քեր. քերթ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | շարախառնումն | շարախառնմունք |
| accusatif | շարախառնումն | շարախառնմունս |
| génitif | շարախառնման | շարախառնմանց |
| locatif | շարախառնման | շարախառնմունս |
| datif | շարախառնման | շարախառնմանց |
| ablatif | շարախառնմանէ | շարախառնմանց |
| instrumental | շարախառնմամբ | շարախառնմամբք |