umbrage, start;
digression, alienation;
dazzling.
τύφος fumus, stupor, attonitus, obcaecatio. Շրտնուլն (ըստ ամենայն առման).
Շամանդաղ եւ խաւար գործէ, եւ զաչաց շրտումն, ո՛չ զմարմնոյ, այլ զոգւոյ։ Շրտումն հպարտութեան. (Փիլ.։)
Զշրտուցումն աչացն (պօղոսի) բժշկել ձեռնադրութեամբ. (Նար. երգ.։)
Եթէ առ բոլորակ ծիր արեգականն յառիցի, շրտումն սակաւ տեսութեանն գործիցէ. (Ոսկիփոր.։)
(Բա՛րձ) զթմբրութիւնսն ընդ շրտմանցն. (Նար. ՟Ղ՟Ա։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | շրտումն | շրտմունք |
| accusatif | շրտումն | շրտմունս |
| génitif | շրտման | շրտմանց |
| locatif | շրտման | շրտմունս |
| datif | շրտման | շրտմանց |
| ablatif | շրտմանէ | շրտմանց |
| instrumental | շրտմամբ | շրտմամբք |