to burst forth, to fly or escape from, to go out of;
ոստեան սանձք ի ձեռացն, the reins escaped from his hands.
cf. ՈՍՏՆՈՒՄ, կամ ՈՍՏՉԻՄ, եւ ՈՍՏԱՆԱԼ, եւ ԸՄԲՈՍՏԱՆԱԼ. եւ ՕՁՏԵԼ. ἑκπηδάω exsilo ἁποπτύομαι exspuor, abjicior.
Դիպեսցի կացնոյն ի մեղեխէն ի բաց ոստանել. (Ածաբ. ժղ.։)
Ի բաց ոստանելոյ ուշ առնիցես։ Թէպէտեւ ոստանիմք, եւ ի փախուստ դառնամք, նա ոչ թողու զմեզ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 22։ եւ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 9։)
Եւ ես ոստացեալ ի ձեռաց հզօրիդ՝ եւ անկայ ի կապանս. (Բենիկ.։)
Ոստեալք՝ մինչեւ յատակն հասանէին։ Ոստեալ տապարն ումեք դիպեալ սպանցէ. (Մխ. առակ. եւ Մխ. դտ.։)
Ոստեալք (ի բարձանց՝) յերկիր թաւալեցան. (Կլիմաք.։)
Նետ ի գրկաց ոստեալ՝ զթշնամին վիրաւորէ. (Անան. զղջ.։)