evil-doing, wicked, delinquent, criminal, rascally, nefarious, felonious.
κακούργος, κακοποιός, -ιόν, ἑπίβουλος maleficus, facinorosus, fraudator, vafer, insidiator. Որ գործէ զչարութիւն. ապիրատ. եւ Վնասակար. չարարար.
Սուրբն պիղծ թուի չարագործաց։ Կին չարագործ։ Մի՛ խնդար ընդ չարագործս։ Ծառայի չարագործի լլկանք եւ տանջանք։ Ի վրէժխնդրութիւն չարագործացն, եւ ի գովութիւն բարեգործացն։ Մի ոմն ի կախելոց չարագործացն։ Կապանօք չափ իբրեւ զչարագործ.եւ այլն։
Չարագործն ի չարն գործելոյ առնու զանուն չարութեանն. (Եզնիկ.։)
Ամենայն չարագործք ըմբռնեալ ի յահէ՝ արգելցին ի չարեաց. (Յճխ. ՟Ժ։)
Առն ուրումն աւազակի, որ էր գործովք չարագործ եւ սպանող. (Խոր. ՟Բ. 57։)
Եթէ դատիմք զնա ընդ այլ չարագործսն. (Եղիշ. ՟Ը։)
Զարմանալի թուի եւ առաջի չարագործեաց առաքինութիւն, եւ արժանի գովելոյ. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 23։)
Այնպիսի բարք են չարագործաց՝ զիրաւունսն (պատժոց՝) անիրաւութիւն ասել. (Գէ. ես.։)
ՉԱՐԱԳՈՐԾ. Դաւաճան. չարարուեստ. նիւթիչ չարեաց. խորամանկ.
Ի չարագործէ զգո՛յշ լեր. (Սիր. ՟Ժ՟Ա. 35։)
Ի կենաց ի մահ զօրէն չարագործաց յուղարկիմք. (՟Գ. Մակ. ՟Զ. 10։)
Չարագործ մտօք զայս ասէր։ Քան զչարագործս (զնենգողս) չիք ինչ դժուարին, (այսինքն ապիրատ). (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 37։)
Չարագործ մտածութիւն, կամ խորամանկութիւն. (յն. մի բառ՝ չարամտութիւն) (Աթ. ՟Է։)