adj.

killed, slain with a sword.

adj. adv.

Սրով խողխողեալ.

Ընդ սրախողխողսն եւ ընդ գետավէժսն սատակեցան։ Սրախողխողբեկումն, կամ դառնութիւն, սպանումն. (Արծր. ՟Ե. 9։ Պիտ.։ Յհ. կթ.։ Երզն. լս.։)

Կորնչիք ի հռովմայեցւոցն սրախողխող. (Նանայ.։)

Սրախողխող եղեալ ի գիրկս մարցն կատարեցան։ Երիտասարդք առաջի ծերոց սրախողխող եղեալք։ Սրախողխող լինել կամ առնել։ Սրախողխող առնէին զամենեսեան։ Աւազակք գան հարկանելով՝ սրախողխողս իսկ առնեն. (Շար.։ Լաստ. ՟Ժ՟Ա։ Պիտ.։ Ասող. ՟Գ. 13։ Ճ. ՟Բ.։)