Վայրաթեւեմ

չ.

ՎԱՅՐԱԹԵՒԵԼ. Թեւապարել՝ թռչել ի վայր կոյս.

Ասեն զարծուոյ, եթէ զախորժելի աղբերացն զննելով զվերաբղխմունս, եւ ի նմա վայրաթեւեալ իջանելով լուանայ. (Ճ. ՟Ժ.։)