Տաշտագեղ

adj.

Գեղեցիկ տաշտիւք կամ փնջիւք, արմատովք եւ շառաւիղօք. յն. քաջաճիւղ. εὑκληματοῦσα . cf. ՏԱՇՏԱՒՈՐ.

Եղեւ որթ տաշտագեղ իսրայէլ. (Սեբեր. ՟Բ։)