to last, to persevere, to continue;
to endure, to support, to bear;
— ի մարմնի, to live, to subsist;
ժուժկալեալ տեւէր չարչարանաց, he patiently suffered the tortures.
ὐπομένω, διαμένω, στέγω permaneo, duro, perduro . (լծ. տր. տէվամ. որպէս եւ տայիմ է միշտ, մշտատեւ) Հանապազորդել. կալ մնալ հաստատուն եւ յերկար ի վիճակի իւրում. բաւել. յերկարել. կեալ. դիմանալ, կենալ
Ամովրհացին տեւեաց բնակել յեղոմ. (Յես. ՟Ժ՟Թ. 49։)
Սուրմակայ ոչ տեւեալ աւելի քան զմի ամ, հալածեցաւ։ Ոչ աւելի քան զերիս ամս տեւեալ վախճանի. (Խոր. ՟Գ. 64։ Յհ. կթ.։)
Ոչ տեւէր մարմինն ընդ շնչոյն յերկար ժամանակս կեալ. (Եզնիկ.։)
Տեւեաց ի մարմնի, մինչեւ՝ եւ այլն. (Տօնակ.։)
Զքար՝ որ տեւօղ նիւթ է։ Ճանկդեղ իբրեւ զտեւօղ յամարայնի։ Եթէ տեւեսցեն մարդկայինքս մինչ ի ծագել փառաց նորա։ Ի ձեռն նոցա (առն՝ կնոջ) մահկանացուս տեւեսցէ բնութիւն. (Լմբ. իմ.։ Մխ. առակ.։ Երզն. մտթ.։)
ՏԵՒԵԼ. στέγω, ἁνέχω contineo, sustineo. Տոկալ. ժոյժ ունել.
Ամենայնի տեւէ. (՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Գ. 7։)
Ամենկայն՝ որչափ ի փոքրագունիցն բաղկանայ, մեծագունիցն, տեւէ. իսկ այն՝ որ ի մեծագունիցն, փոքրագունիցն տեւել ոչ կարէ. (Պղատ. տիմ.։)
Հուր քան զամենայն սեռս մանրամասնագոյնն՝ զամենայն անջատէ, եւ ոչ ինչ կաթրէ սմա տեւել. (անդ։)
Ցրտոյ եւ մերկութեան տեւէր։ Քաջաբար տանել եւ տեւելզ գնալոյն նորա։ Տեւել քրտանցն՝ որ յաղագս առաքինութեանցն։ Զիա՞րդ արդեօք կարէ մարմին մարդոյ տեւել ժուժկալել այսպիսի դժոխըմբեր քրձի. (Եւս. պտմ. ՟Զ. 3։ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 29։ Յհ. կթ.։)
Ժուժկալեալ տեւէր չարչարանաց գանից։ Ուստի գթած հայրն ոչ տեւեալ (այսինքն չհանդուրժեալ՝) միշտ բարկութեամբ ըզմեզ խրատեալ (այսինքն խրատել). (Շ. տաղ լուս. եւ Շ. վիպ.։)
Եթէ զանօրէնութիւնս իմ պահեսցես, ո՞վ տեւեսցէ քեզ. (Եփր. աղ.։)
Ոչ եւս ընդերկար տեւէին մեկուսանալ ի նմանէ։ Ոչ տեւէին ի գթոյ նորա. (Ոսկ. գծ.։)
Մի՛ թուլասցի մնալ տեւել անսալ նոցա։ Մանանայն տեւէր հրոյն ջերմութեան. (Ճ. ՟Բ.։ Լմբ. իմ.։)
Տեւօղք ի տանջանս , եւ յաղթօղք ի մարտի։ Զի կարէ օձ այգու տեւել ի ծարաւու. (Շար.։ Մխ. երեմ.։)